[bert04]

Dlatego chciałem, byś to ew. sformułował i obronił. Dla mnie, zwykłego szaraczka z puszczy, podobny tok rozumowania jest co najmniej mocno naciągany. Podnoszony przepis stanowi, że: "Sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom." i to ma teoretycznie dowodzić tego, że sędziowie nie są zdolni, by pominąć przepisy ustawy przy orzekaniu. Moje pytanie jest następujące: a to są zdolni, by pominąć przepisy Konstytucji?

Sprawę można rozpatrywać w dwóch aspektach

a) Trybunał strzeże swojego monopolu na wykładnię konstytucji i dlatego formułuje takie a nie inne orzeczenia

b) Wspomniany wyżej monopol ma poparcie w konstytucji, gdyż TYLKO sędziowie TK podlegają kostytucji (z "przemilczeniem" ustaw). Pisałem o tym w równoległym wątku o Trybunale.

Inaczej pisząc, jest różnica między Artykułami 178/1 (sądy powszechne), 183/2 (SN), 199/3 (TS), a artykułem 195/1 (TK) i pytanie jest, czy nadajemy temu rozróżnieniu głębszy sens, czy traktujemy to jako takie niezobowiązujące zalecenia...

W sytuacji, gdy dwa przepisy, konstytucyjny i ustawowy, są sprzeczne, sąd Musi (gdy nie istnieje żadna sensowna interpretacja je godząca) jeden uwzględnić i jeden pominąć. Z bliżej mi nieznanych przyczyn, to przepis ustawy powinien być, według niektórych autorów, traktowany uprzywilejowanie.

Na czym ma polegać owo uprzywilejowanie,  według niektórych autorów? Przecież nikt nie twierdzi, że w razie wątpliwości należy pomijać konstytucję (co być może dzieje się, jeżeli sędzia nie zauważył sprzeczności, ale nie jest treścią ewentualnego uzasadnienia).

Przy powyższych rozważaniach należy zaznaczyć, że wysłanie pytania przez sąd do TK jest fakultatywne i pomocnicze, a nie obligatoryjne (czyli tak, jakby chciał TK).

To jest tylko konsekwencją (z braku alternatyw) "monopolistycznej" pozycji TK. Jeżeli zabierzemy sądom powszechnym możliwość "kasacji" ustawy, to nic innego nie pozostaje.

Ba, różnica zdań występuje nawet wewnątrz SN i NSA. TK w tej kwestii jest bardziej stabilne, ale nie bez przyczyny, gdyż jest żywotnie zainteresowane rozszerzeniem swoich prerogatyw i wzmocnieniem pozycji.

Widzę to trochę inaczej. TK broni swojego monopolu na wykładnię konstytucyjności; jednocześnie w tych samych wyrokach broni quasi-monopolu sądów powszechnych na wykładnię ustaw. Inaczej pisząc, jego postawa jest "My orzekamy, czy ustawa o mandatach dla rowerzystów jest zgodna z konstytucją, ale wy - jak wysoki mandat wlepić".

Oczywiście to teoria, bo w praktyce wyroki TK będą w stylu "Ustawa nie może być interpretowana w sposób X", co pośrednio wpływa na orzecznictwo.