[Łukasz]

Przecież wiadomo, że Jezus rozwaliłby Zeusa.

Rozwalił już dawno temu

A Pan będzie królem nad całą ziemią. Wówczas Pan będzie jeden i jedno będzie Jego imię.

A Faraon zmartwychwstawał jeszcze zanim to  było cool

Widocznie nie skoro świat poszedł za Panem Jezusem a nie faraonem. Rozumiem, że mówisz o Ozyrysie - nie ma co wierzyć w takie historyjki, tak naprawdę faraonowie z urzędu byli powołani do zmartwychwstania (wszyscy), tylko, że odkrycia archeologiczne w postaci zmumifikowanych ciał nie wskazują, że im się udało  Ale fajnie, że poruszyłeś ten wątek. Bo ukazuje on inną ciekawą rzecz - królewską godność Mesjasza.

Faraonowie byli powołani do zmartwychwstania - był to wyraz ich "boskiej" godności. Uważano też, że zaćmienia słońca wynikają ze śmierci jakiegoś wielkiego króla. Ewangelie wspominają, o niezwykłych zjawiskach jakie towarzyszyły śmierci mojego Pana:

Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: «Eli, Eli, lema sabachthani?», to znaczy Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Słysząc to, niektórzy ze stojących tam mówili: «On Eliasza woła». Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić. Lecz inni mówili: «Poczekaj! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić». A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha.

Przysiągł Pan na dumę Jakuba:
«Nie zapomnę nigdy wszystkich ich uczynków».
Czyż z tego powodu ziemia nie zadrży
i czyż nie będą lamentować wszyscy jej mieszkańcy,
i nie wzbierze wszystko jak Nil,
wzburzy się i opadnie jak Nil w Egipcie?
Owego dnia -
wyrocznia Pana Boga -
zajdzie słońce w południe
i w dzień świetlany zaciemnię ziemię.
Zamienię święta wasze w żałobę,
a wszystkie wasze pieśni w lamentacje;
nałożę na wszystkie biodra wory,
a na wszystkie głowy [sprowadzę] łysinę
i uczynię żałobę jak po jedynaku,
a dni ostatnie jakby dniem goryczy.

Pierwszy fragment z Ewangeli wspomina o zaćmieniu w godzinach od 6 do 9 a więc po naszemu było to południe od 12 do 15 (dodajemy 6 godzin by przeliczyć starożytny czas). Jednym słowem Ewangelie mówią o zaćmieniu, które zaczęło się w południe, co jest zgodne z prorockim fragmentem z Księgi Amosa zapisanym w VIII wieku przed Chrystusem. Amos zapowiada też wielką żałobę (jak po jedynaku), która obejmie świat - co się wypełniło w Kościele Chrystusa (Jezus: "Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił.")

Cytat z Amosa zapowiada też trzęsienie ziemi - o nim mówią Ewangelie w innych fragmentach:

A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha. A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać.

Więc mamy proroctwo, Ewangelie i czystą historię:

Flegon z Tralles (ur. ok 80 r. n.e.) był bardzo wiarygodnym historykiem, napisał między innymi 16 ksiąg opisujących olimpiady od pierwszej do 229. Jego praca obejmowała okres od 776 p.n.e aż do roku 137 n.e. I choć praca jego była nakierunkowana tylko na wydarzenia związane z olimpiadami to jednak notuje on bardzo niezwykłe zdarzenie:

W czwartym roku, 202 Olimpiady [32/33 r n.e.], doszło do zaćmienia słońca, większego i doskonalszego niż jakiekolwiek, które zaszło przed tymże; w szóstej godzinie, dzień zamienił się w ciemną noc, tak że gwiazdy było widać na niebie, a trzęsienie ziemi w Bityni obaliło wiele budynków miejskich w Nicei.

Innym kompletnie niezależnym źródłem jest cytat z Thallusa (ur. 51 r.) zachowany u Juliusza Afrykańczyka:

Na cały świat tamże zaległa zastraszająca ciemność; i skały rozdarły się przez trzęsienie ziemi; i wiele miejsc w Judei i innych okręgach zostało zburzone. Tą ciemność Thallus, w swojej 263-ciej księdze Historii, określa (jak mi się wydaje bez powodu) zaćmieniem słońca. Jednakże Hebrajczycy świętują paschę 14-go dnia według księżyca, a pasja naszego Zbawcy wypada na dzień przed paschą; ale zaćmienie słońca zachodzi jedynie wtedy, kiedy to księżyc wchodzi pod słońce. I nie może to zajść w żadnym innym czasie, jak w okresie pomiędzy pierwszym dniem nowy księżyca, a ostatnim ostatniej tj. w ich złączeniu; jak więc można zakładać zaćmienie słońca, kiedy to księżyc jest prawie diametrycznie przeciwstawny do słońca?

Pierwszy cytat jest źródłem niechrześcijańskim natomiast drugi stanowi źródło chrześcijańskie - bardzo interesujące jest, że Juliusz Afrykańczyk (zm. 240 r, chrześcijanin) bierze pod rozwagę opisywany przez Thallusa (wcześniejszego poganina) zapis o cudownym zaćmieniu a jako wierzący nie powinien

No więc mamy już: proroctwo (przed), Ewangelię (w trakcie), historię (po) to teraz.. symulacja komputerowa

Najpierw jednak proroctwo :

Słońce zmieni się w ciemność,
a księżyc w krew,
gdy przyjdzie dzień Pański,
dzień wielki i straszny.
Każdy jednak, który wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony,
bo na górze Syjon <i w Jeruzalem>
będzie wybawienie,
jak przepowiedział Pan,
i wśród ocalałych będą ci, których wezwał Pan.

Powyższy fragment Księgi Joela jest bardzo opisowy ponieważ dzień Męki Pańskiej nazywa wprost "Dniem Pańskim", mówi też o wybawieniu jakie w tym dniu będzie w Jerozolimie ponadto po raz kolejny pojawia się ten sam motyw co u Amosa - "słońce zmienione w ciemność". Nowość w powyższym fragmencie dotyczy krwistego księżyca.

Szabat obchodzony w sobotę ma bardzo ciekawą właściwość - ponieważ w sobotę zawsze mamy księżyc w pełni   Czy więc przypadkiem jest, że Pan Bóg kazał Izraelitom obchodzić ten dzień w sobotę?   Oczywiście nie! By miała miejsce pełna zgoda w cytowanych fragmentach Pisma Świętego - krwisty księżyc powinien pojawić się po "Dniu Pańskim" (dniu wielkim i strasznym) po tym jak słońce się zaćmiło tak jak u Amosa i Joela.

Dziś mamy komputery i możemy wyliczyć pewne rzeczy. Najpierw trochę teorii:

Pełnia – faza księżyca, występująca kiedy Księżyc znajduje się po przeciwnej stronie Ziemi, niż Słońce. Dokładniej, pełnia występuje wtedy, gdy geocentrycznie widoczne (ekliptyczne) długości Słońca i Księżyca różnią się o 180 stopni; Księżyc znajduje się wówczas w tzw. opozycji do Słońca

Mój Pan oddał za mnie życie w "dniu przygotowania paschy" (dzień poprzedzający szabat - piątek):

Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na trybunale, na miejscu zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Żydów: "Oto król wasz!"  A oni krzyczeli: "Precz! Precz! Ukrzyżuj Go! (...)

Symulacja komputerowa dynamiki ksieżyca z odcinka czasu przed i po Męce Pańskiej wykazuje, że zaćmienie takie w trakcie którego ksieżyc był zaćmiony w 20% i miał krwistą barwę wystąpiło 3 kwietnia 33 roku w piątkową noc - czyli tak jak wystąpić powinno - pełna zgoda z proroctwem i Ewangelią

Zaćmienie Księżyca 3 kwietnia miało następujący przebieg: rozpoczęło się o 3:40 po południu i w tym momencie było widoczne w Jerozolimie, gdyż zachodziło poniżej linii horyzontu. Maksimum zaćmienia (60%) wystąpiło o 5:15 i nadal było niewidoczne dla Żydów. Księżyc wzniósł się ponad horyzont dopiero o 6:20, to znaczy na początku żydowskiego szabatu i także na początku dnia Paschy w 33 roku. W tym momencie zaćmieniu uległo około 20% powierzchni Księżyca.

Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata (Jezus)

A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. (Jezus)