[Teista]

Aby się dogadać - MUSIMY używać słów w pierwotnym znaczeniu. Inaczej, nie wyobrażam sobie dalszej rozmowy.

Nie, aby się dogadać musimy używać słów w takim samym znaczeniu, niezależnie czy pierwotnym czy wtórnym.

Wiki:
We wczesnej klasycznej grece, przymiotnik ἄθεος (atheos – przedrostek przeczący ἀ- + θεός, theos, bóg) znaczył bezbożny. Słowo zaczęło wskazywać na bardziej zamierzoną, aktywną bezbożność w V wieku, nabywając znaczenia: zrywanie związku z bogami lub negujący bogów, zamiast wcześniejszego bezbożny. We współczesnych tłumaczeniach klasycznych tekstów atheos przekładane jest jako ateistyczny. W starożytności istniał także rzeczownik ἀθεότης (atheotēs), oznaczający ateizm. Transliteracji do łacińskiego atheos dokonał Cyceron. Określenia tego używano często w czasie dyskusji pomiędzy wczesnymi chrześcijanami a hellenistami; każda ze stron przypisywała je drugiej w sposób pejoratywny[21].

Czyli wyzywali się od ateistów a nie deklarowali ateistami.

Czyli w jakim znaczeniu - ustalmy - ja preferuję pierwotne. Oczywiście, wyzywali się nawzajem

---

Nie w pierwotnym, bośmy żadni jaskiniowcy. W znaczeniu obecnym, aktualnym, które masz bardzo klarownie rozpisane takoż w papierowych słownikach jak i w internecie.

Może na użytek tej dyskusji zaproponuję teizm jako zbiór przekonań (wyznań) o istnienii zjawisk magicznych/ niematerialnych, takich z których każde posiada centralną postać nadnaturalną. Oraz ateizm/materializm leżący jako zbiór przekonań będący poza zbiorem teizm i niemający z nim wspólnych elementów. Bo zapewne o taki ateizm nam tutaj chodzi

Ja nie jestem pewny kto jest jaskiniowcem - my, czy oni?. Definicja pierwotna jest krótka i jasna, wtórna - na kilka stron. Redukcja jest najlepszym rozwiązaniem, a jak znajdziemy wspólny front - rozwińmy definicję. Teizm rozumiem jako NIE przyjmowanie zjawisk magicznych/ niematerialnych, takich z których każde posiada centralną postać nadnaturalną, a założenie wstępne, że Bóg istnieje. Materializm później.