[Jaques]

Dla mnie sprawa jest prosta: Bóg "od zawsze" wiedział jak będzie wyglądać historia Jego wcielonego Syna. I na tej podstawie natchnieni Prorocy spisali to w Starym Testamencie.

Jezus jako Syn Boży był ponad okolicznościami, które powstały na skutek działań wynikających z wolności ludzkiej, jednakże - znając je "od wieków" - pokornie i dobrowolnie się im poddaje. To pokazuje, że pomimo dramatycznych okoliczności - nadal jest ich Panem. 

Zgadzam się z tobą.

Jestem zdecydowanym przeciwnikiem twierdzenia, że Bóg tu wszystko poukładał, a Judaszowi przeznaczył rolę zdrajcy. On po prostu jako wcielony Bóg-człowiek, pokornie poddaje się okolicznościom ziemskim, jednocześnie cały czas mając nad nimi władzę.

Kwestie Bożego planu jest dla mnie zbyt trudna, nawet żeby coś przypuszczać.


Teista

Jezus uważał Judasza za swego przyjaciela. Jedynie o nim tak się wyraził. Współdziałał z Judaszem w sprawie zdrady. Fragmenty ewangelii Judasza:

"Rzekł mu więc Judasz: „Zobaczyłem siebie (25) w widzeniu (.....), jak Dwunastu uczniów (...) rzuca na mnie kamienie i już (45,1) prześladuje [mnie gwałtownie] i uciekłem do miejsca, w którym [...] za tobą. ..."

"Jezus mówiąc: „Będziesz trzynastym i będziesz przeklęty przez pozostałą resztę pokolenia (...), ale przyjedziesz i będziesz panował nad nimi....."

Nie ma pewności, czy ta ewangelia jest autentyczna. Może być fikcyjną wariacją. Niestety, zostały z niej strzępy i niewiele da się odczytać.

Yudas

To jest logiczne, bo Jezus nie skrzywdziłby raczej żadnego człowieka. Do roli zdrajcy wybiera prawdopodobnie swego przyjaciela i być może najlepszego ucznia, który zostanie później przez ludzi znienawidzony poniżony, przeklęty. 

Cytat -Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził” (Mt 26,24)  Można zinterpretować nie  potępianie Judasza przez Jezusa, lecz jako troskę o Judasza.
Zatem Jezus wie, że ludzie są słabi i często upadają, dlatego w dziele odkupienia wziął na swoje barki grzechy ludzi. Udział w tym dziele ma także Judasz, który wziął na siebie winę za wydanie Jezusa w ręce oprawców

Pamiętam, że strażnikom trzeba było wskazać Jezusa, bo był podobny do swoich uczniów. To mogłoby przemawiać za teorią, że do wskazania potrzebny był ktoś z jego otoczenia. Ale i poza gronem przyjaciół mogli być szpiedzy, którzy go znali...

Judasz wskazuje Jezusa całując go na przywitanie. Albo jest to chytry plan, albo wyraz miłości...

W końcu jednak Judasz okazuje skruchę, oddaje pieniądze i kończy tragicznie. Skoro okazał skruchę to jest podobny do "dobrego łotra". Tamtemu Jezus obiecał niebo. Zresztą i tym, którzy go krzyżują, wybacza ("Wybacz im Ojcze, bo nie wiedzą co czynią").