[bert04]

Temat warto uzupełnić o poznanie historii rozwoju terapii poznawczej, mianowicie odejścia Aarona Becka od teorii psychoanalitycznych pod wpływem doświadczeń z chorymi na depresje, które świadczyły przeciw tym teoriom. Na tym tle teza o niemożliwości falsyfikacji twierdzeń psychoanalityków przestaje być tak pewna, jak to się wielu wydaje.

Nikt nie twierdzi, że psychoanaliza nie jest falsyfikowalna. Jest natomiast niefalsyfikowalna w obrębie samej psychoanalizy, gdyż stawia tezy, które w ramach terapii podlegają subiektywnej interpretacji, zawsze mogą być podpięte pod technikę wyparcia (jak w cytacie Lumbera o cygarze).

Falsyfikacji (negatywnej, zresztą) tez psychoanalizy dokonuje się na polach innych nauk pokrewnych, w psychiatrii (o czym wspomniałeś) lub w behavioryzmie. Jeden z najbardziej spektakularnych eksperymentów jest przedstawiony poniżej:

https://psycholog-pisze.pl/potrzeba-milo...zytulenia/

Psychoanaliza klasyczna do dziś ignoruje te eksperymenty, co pewien czas publikując jakieś śmieszne "piramidy potrzeb". A jednak eksperymenty na bliskich nam zwierzętach pokazały, że potrzeba przytulenia jest silniejsza od (rzekomo pierwotnej) potrzeby pokarmu. Eksperymenty (w złagodzonej formie) i badania w tej tematyce przeprowadzano później też na dzieciach ludzkich, z podobnym efektem.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Teoria_przywi%C4%85zania