[freeman]

4. Nauczając po różnych krajach i miastach, spośród pierwocin [swojej pracy] wybierali ludzi wypróbowanych duchem i ustanawiali ich biskupami i diakonami dla przyszłych wierzących.

(1) Nie ma tutaj mowy o sukcesji apostolskiej. Wyznaczenie lokalnych "zarządców", to nie to samo co namaszczenie, w dodatku z prawem do dalszych namaszczeń. To trochę tak jakby powiedzieć, że Cesarz wybrał swojego następcę, bo mianował kogoś namiestnikiem. Namiestnika można zmienić, jeśli przestanie się sprawdzać.

Sprawdźmy tekst źródłowy (42.4 - źródło: http://www.textexcavation.com/greekclement33-48.html )

κατα χωρας ουν και πολεις κηρυσσοντες καθιστανον τας απαρχας αυτων, δοκιμασαντες τω πνευματι, εις επισκοπους και διακονους των μελλοντων πιστευειν.

Biskupi - oryginalne greckie słowo to επισκοπους (episkopous) czyli "doglądający".
Diakoni - oryginalne greckie słowo to διακονους (diakonous) czyli "słudzy", "pomocnicy", "posługujący"

(2) Ewidentnie niższa ranga niż apostołów. Taka lokalna "starszyzna".

(1) Trafiłeś w samo sedno.

(2) Należałoby raczej powiedzieć, że to inna kategoria służby, coś w rodzaju administracyjno-porządkowej, podczas gdy apostołów można umieścić obok proroków, ewangelistów, nauczycieli i pasterzy.
O ile o biskupstwo (zgodnie z Pismem) można się ubiegać, o tyle apostołem, prorokiem itd. zostaje się przez namaszczenie bezpośrednio od Pana, które to namaszczenie jest rozpoznawalne przez innych wierzących, jako że każdy (prawdziwie) wierzący został zapieczętowany Duchem Św.

Zatem biskup nie jest następcą apostoła, ani też apostoł nie może mianować kolejnego apostoła.