[towarzyski.pelikan]

Dla mnie przebudzenie to wyjście poza umysł (out of mind experience (żeby fajnie zabrzmiało) ).

To jeszcze zależy, jak to sobie wyobrażasz. Ja np. sobie to kiedyś wyobrażałam tak, że mam pusto w głowie. Żadnych natrętnych myśli. Jestem trochę jak roślina   I właśnie dlatego nie chciałam być przebudzona. Bałam się, że to będzie koniec mojego bogatego życia wewnętrznego.

I jak tu Cię nie lubić?!   Marzę właśnie o kimś, kto będzie pełnił taką rolę worka treningowego, na którym będe mógł się wyżywać a jednocześnie nie będzie to tej osoby krzywdzić i nie będzie mi ona oddawać  Taki prywatny Budda treningowy  

Polecam się jako worek treningowy. Można mnie bić bez litości. Ale czasem oddam dla niepoznaki, żeby worek przypominał rywala z krwi i kości.

Ok, spoko. Dla mnie to, co reprezentuje sobą ET to jest fundament, podstawa - yin. Bazując na tym fundamencie, chcę realizować swój yang - i tutaj do gry wchodzi to, co dobrego reprezentuje sobą JP 

Ok, teraz kapuję i popieram.

Ale to ze względów osobistych...nie przeszkadza mi to, że blefujesz (bo odbieram to jako blefy - chyba słusznie?) w innych tematch. Nawet przypomina mi to trochę (ale tylko częściowo) mój początkowy styl pisania na tym forum, zwłaszcza w temacie "Pytania do teistów", gdy wchodziłem w taki spiritual heroic mode i stawałem się kanałem dla flow.

Nie tyle blefuję, co prowokuję, ale moje prowokacje mają drugie dno. Lubię wciągać z ludzi to, co najgorsze, żeby oczyścić atmosferę i w tej już czystej atmosferze budować coś nowego.

Dopiero mnie to trochę "zabolało" gdy padło na mnie   

Każdemu się musi dostać. Ale akurat Tobie się pewnie będzie ode mnie dostawać najmniej, bo Ty nie jesteś już śpiącą królewną. A ja się głównie na takich skupiam.

Akceptuję, raczej akceptuję. Może w pierwszym odruchu staram się, by nikt nie miał mi nic do zarzucenia, ale tak ogólnie to raczej akceptuję. Musiałabyś mi ewentualnie wskazać konkretny przykład, bo rzeczywiście do perfekcjonizmu mam najprawdopodobniej skłonności. Ale gdy rozpoznaję coś jako kompulsywność (a tak właśnie rozumiem perfekcjonizm), to staram się to porzucać.

Nie wiem, czy perfekcjonizm musi być kompulsywny. Chyba jestem w stanie sobie wyobrazić taki świadomy perfekcjonizm. U Ciebie dostrzegam własnie takie ciągoty do emanowania koniecznie pozytywną energią. Unikasz się wszystkiego co negatywne. I chyba dlatego nie jesteś przekonany do J.P. Dostrzegasz w nim nie tylko to, co pozytywne, ale też to, co negatywne, co nie mieści się w Twoim ideale.