[Fizyk]

To, że "widać 0.075 stopnia" to Ci wychodzi z Twojego niezrozumienia kwestii, z tego że przyłożyłeś sobie miarę kątową poziomą (z obrazu) do pionu na zdjęciu

Co jest uzasadnione dopóki sam aparat nie zniekształca proporcji, o czym już pisałem.

2. Tak, oczywiście, że to co widać na zdjęciu (na zdjęciach) jest rażąco sprzeczne (sprzeczne jakościowo) z wnioskami z Twego modelu ("ziemia kula" + refrakcja według Twego modelu)

Ej, ale wiesz, że "sprzeczne" znaczy coś innego niż "zgodne"? Bo zaczynam mieć wrażenie, że nie.
Na zdjęciu mamy ok. 0,05 - 0,1 stopnia między szczytem grzbietu z wiatrakami a szczytem Schneebergu. Model przewiduje 0,075 stopna. No ni cholery tej rażącej sprzeczności nie widzę.
I tak, te 0,075 stopnia to jest przewidywanie właśnie dla tego kąta, który mierzymy na zdjęciu, czemu bezskutecznie próbujesz zaprzeczyć.

Ponadto Twój model to jest Twój model. Jest fałszywy

Być może. Ale pasuje do danych dobrze, więc nie masz za bardzo podstaw, żeby twierdzić, że jest fałszywy. I przynajmniej jest jakimś modelem - Ty jeszcze żadnego nie zaproponowałeś.

A co to za różnica, czy gradient czy warstwy ? To jest co do istoty to samo. Gradient można traktować jako coś złożonego z wielkiej ilości mikrowarstw. I ja o tym piszę. [Nawet jak całkujesz (przy zmiennym gradiencie) to sumujesz dS., czyli mikrowarstwy, w których można przyjąć bez istotnego błędu, że nie ma żadnego gradientu refrakcji, czyli ze są to mikrowarstwy jednorodne optycznie. Na tym polega rachunek całkowy. Model z mikrowarstwami jest więc jak najbardziej poprawny i uzasadniony.]

Prawie masz rację. Rzeczywiście na tym z grubsza polega rachunek całkowy, ale jest jeden punkt, w którym Twoje rozumienie siada, do czego zaraz dotrzemy.

Np. w modelu płaskim oraz Twoim modelu refrakcji: promień wysłany idealnie poziomo biegnie "w nieskończoność" idealnie poziomo. Bo biegnie przez jednorodną mikrowarstwę.

I tu właśnie ujawnia się różnica między gradientem a modelem mikrowarstw. W modelu mikrowarstw o małej, ale niezerowej grubości, tak właśnie by było i miałbyś 100% racji. Ale w modelu z gradientem tak już nie jest. Nie ma żadnej warstwy o grubości większej od zera w modelu z gradientem, i w takim modelu nawet promień wysłany idealnie poziomo na płaskiej Ziemi zacznie zakrzywiać się w dół.
Pisałem już o tym tu i tu.

Nieprawda. Jednorodność optyczną osiąga się przez dokładne wymieszanie ośrodka. Jest dokładnie na odwrót, niż Ty piszesz. I nie chodzi tu o "odchyłke od średniej", lecz bardziej o wielkość tej średniej. Na małym dystansie i przy wymieszaniu (np. silny wiatr) można śmiało pominąć refrakcję i przy małej różnicy wysokości (np. kilka-kilkanaście metrów) można przyjąć, ze jej nie ma. A ponadto i to jest najważniejsze:
To czy po drodze była istotna refrakcja, czy jej nie było rozpoznaje się poprzez porównanie danych wejściowych (znanego obiektu, jego wewnętrznych proporcji, czyli jego obrazu) z danymi wyjściowymi (obrazem obiektu na wyjściu, czyli na matrycy aparatu).

Patrz post Vanata.