[ARHIZ]

Wczoraj był ostatni odcinek Zniewolonej, ukraińskiego serialu, którego zacząłem oglądać przez przypadek i... zostałem do końca. Całość jest na tyle wielowymiarowa, że trudno to jakoś opisać w paru zdaniach. Multum przeplatających się wątków, niebanalne zakończenia poszczególnych historii [na cała serię przewidziałem tylko jeden obrót spraw], łamanie oczekiwań widza i utartych schematów. Naprawdę nie jestem w stanie tego opisać... Postanowiłem więc skupić się na jednym jedynym zabiegu narracyjnym: kreowaniu świata przedstawionego po to, by później go zniszczyć na oczach widza. Mamy więc posiadłość ziemską z chłopami, panem i jego rodziną, takie tam lata 1800 na Ukrainie. Świat przedstawiony jest jasno określony, są konkretne posiadłości, konkretni panowie, konkretni ludzie. I gdy już wiadomo co jest co, to zaczyna powoli zanikać - ale tym razem niezauważalnie. At o ktoś umiera, a to kogoś zamordują, a to puszczą jedną posiadłość z dymem a panią domu nabiją na pal. Zmiany może i są efektowne, ale jednostkowe, takie, że nie wpływa to na obraz świata jako całości. W pewnym momencie główna bohaterka [jedna z głównych, bo głównych bohaterów jest ponad 20] trafia do Kijowa, natomiast drobne punktowe zmiany nadal dzieją się w głównej posiadłości. Po pewnym czasie wraca do początkowych "lokacji" i dopiero wtedy okazuje się, jak wielkie zaszły zmiany, można to skontrastować. Zamiast dobrze prosperującej posiadłości ziemskiej z lekko świrniętym panem, dostajemy zadłużony dom, który lada chwila ma zostać wystawiony na licytację, w dodatku kontrolowany przez grupę kultystów, W jednej ze scen wspomniany świrnięty pan mówi do głównej bohaterki "chcę, żeby było jak dawniej, jak za czasów, kiedy matka żyła" - śmierć matki pana był chyba pierwszą cegiełką burzącą stary porządek. W tym momencie faktycznie część mnie też chciała, by "było jak dawniej".