[bert04]

A wystarczy poczytać o historii tych krajów i zobaczyć, jak doszły do stanu obecnego.

Przez złoża ropy, majątki pożydowskie i parę innych rzeczy niezwiązanych z socjalem. A co to ma do rzeczy?

---

Oczywiście, że jest taki spór i może nawet jedna ze stron ma bardziej rację, niż druga. Nie rozstrzygam, która.

Ja też nie rozstrzygam, ale skłaniam się ku tezie, że to liberalizm "ciągnie" socjal. Co nie oznacza, że nie ma tu jakiegoś efektu sprzężenia zwrotnego, że opóźnianie socjalu względem liberalizmu może prowadzić do powstrzymania wzrostu. W końcu coś takiego obserwujemy w Polsce, wyszydzani "milenialsi" nie chcą pracować na warunkach, które dla ludzi lat 90 były szczytem marzeń.

W Polsce przykre jest to, że prawicowy liberalizm zapewnił sobie kulturowy monopol na pojęcie "liberalizm" w ogóle.

Fakt. Nasz forumowy pilaster uznaje przykładowo prawo własności jako krynicę wolności liberalizmu*.

(tak, wiem, że to tautologia)

To jest spór między dwoma odłamami liberałów, lewicowym i prawicowym, które oba pozostają w liberalnej aksjologii - prymat jednostki nad kolektywem, przewaga wolnego rynku nad centralnie sterowanym, wolność wyboru ważniejsza od "obiektywnego" interesu. Socjaliści natomiast to wszystko odrzucają.

Pozwolę sobie to nieco skorygować, jak jak to widzę. Dla lewicowego liberała "krynicą wolności" jest równość. To łączy go z socjalistą klasycznym, ten też głosi wyższość równości, tyle że u niego to może się odbywać na koszt wolności. U soc-liberała jest trochę inaczej, nierówność jest uważana jako zagrożenie wolności, gdyż bogaty ma środki, które dają mu przewagę nad biednym, nawet gdy nie ma racji. Dlatego dla soc-liberała wolność nadal pozostaje najwyższą wartością, nawet jak w jej imię ogranicza się prawo własności (lub wyrównuje różnice powstałe przez to).

Mam nadzieję, że nie opisałem toku myśli zbyt skomplikowanie, dziś jakoś trudno mi formułować zwięźle myśli, ale chyba wiadomo o co chodzi.