[Adeptus]

No ale tu mamy Murzynkę jako właścicielkę gospody i liderkę ruchu feministycznego, pół Pakistańczyka pół Kenijczyka jako inspektora policji i kolorowe dziewczęta na pensji dla panien z dobrych domów. Trochę za dużo grzybów w barszcz.
I nie, nie spowodowało to, że oglądając film dostałem piany na pysku i wrzodów na tyłku. Ale zastanowiło mnie właśnie w tym kontekście, co powyżej - że z jednej strony twórcy starają się w jednym aspektach poruszyć problemy społeczne XIX wieku, a z drugiej, stwarzają wrażenie, ze to były czasy colour blind utopii.