[marekmosiewicz]

Mógłbym się podpisać, z jednym zastrzeżeniem. Możliwe, że "po drugiej stronie", w obliczu wieczności, następuje jakaś radykalna zmiana percepcji - że porzucając doczesność tracimy coś, co umarli uważają za cenne. Dlatego nie śpieszą się z podrzucaniem fotografii, skoro i tak wszyscy kiedyś się spotkamy.

Tutaj moge sie zgodzic ze to jest mozliwe jako ze przezylem taka zmiane percepcji w trakcie narkozy eterem przy zabiegu chirurgicznym jako dziecko.
Ale dalej uwazam ze dlugowieczny ( nie niesmiertelny ) jest gatunek, nie jego jednostki. Cala sprawa duszy, czy ducha w rozumieniu platonskim, czy japonskim to podejrzewam ze cos co ma dac nadzieje na jakies zycie po zyciu.

Zmiana percepcji to po prostu wytwór mózgu. Mózg wytwarza iluzje. Czy wszystkie wytwory mózgu mamy traktować jako prawdę?
Czy zdaje się mi, widzi się mi mamy traktować jako element prawdy o rzeczywistości, czy raczej jako iluzję właśnie?

Czy to że widzisz fatamorganę na pustyni świadczy o tym, że jest ona prawdziwa?

Może żyjemy w Matrixie i praktycznie nic nie jest prawdziwe.