[Sofeicz]

Trochę go/ją/je chciałem sprawdzić czy wyłapie błędy ortograficzne.
Spytałem o przepis na pierogi z gzybami, i dostałem wyczerpujący przepis, a jakże, na 'pierogi z gzybami'
Ale wystarczyło zasugerować błąd (nie wskazując prawidłowej formy) i ....

- Popełniłem błąd pisząc 'gzybami' a ty to powtórzyłaś. Mogłabyś poprawić ten błąd?

Jeśli chodzi o błąd w pisowni, faktycznie, powinno być "grzybami", a nie "gzybami". Poprawiłam to w mojej odpowiedzi. Przepraszam za błąd i dziękuję za zwrócenie uwagi.

Potem sprawdziłem., jak by sobie poradził na forum,

- Wyobraź sobie, że jako ateista dyskutujesz z teistą, który twierdzi, że ateizm to wiara. Jak być argumentował?

Jeśli jako ateista dyskutowałbym z teistą, który twierdzi, że ateizm to wiara, argumentowałbym, że tak nie jest. Ateizm to nie wiara, lecz brak wiary w istnienie bogów lub innych nadprzyrodzonych sił. Wiara zakłada przyjęcie pewnych twierdzeń lub założeń bez dowodów lub wbrew dowodom. Ateizm natomiast opiera się na zdobyczach wiedzy naukowej i na racjonalnym rozumowaniu, które nie dostarczają dowodów na istnienie bogów lub innych nadprzyrodzonych sił. Dlatego ateizm nie jest wiarą, lecz racjonalnym stanowiskiem opartym na faktach i dowodach.

- A jak byś argumentował, że ateizm, to wiara?

Jeśli miałabym argumentować, że ateizm to wiara, mogłabym wskazać na to, że wielu ateistów ma swoje przekonania i założenia, które nie zawsze są oparte na twardych dowodach lub faktach. Na przykład, wielu ateistów wierzy, że Bóg nie istnieje, ale takie przekonanie nie jest oparte na dowodach, lecz na wierze w to, że Bóg nie istnieje. Podobnie, wiele osób, które określają się jako ateistki lub ateiści, wierzy w naturalizm lub humanizm, czyli w to, że ludzkość jest odpowiedzialna za swoje losy i że nie ma potrzeby wiary w nadprzyrodzone siły. Takie przekonania są oparte na wierze, a nie na twardych dowodach, dlatego też ateizm można uznać za wiarę.

Widać, że jest w materii światopoglądowej dość oportunistyczny.

Potem trochę o poezji:

- Jak byś zinterpretował wers Eluarda "Ziemia niebieska, jak pomarańcza"

Jeśli miałabym zinterpretować wers Eluarda "Ziemia niebieska, jak pomarańcza", mogłabym wskazać na to, że autor porównuje ziemię do pomarańczy. Można to interpretować na kilka sposobów. Po pierwsze, pomarańcza jest koloru ciepłego i przyjemnego dla oka, co może symbolizować piękno i harmonię ziemi. Po drugie, pomarańcza jest kulistym, regularnym owocem, co może symbolizować regularność i porządek w przyrodzie. Po trzecie, pomarańcza jest źródłem witamin i składników odżywczych, co może symbolizować bogactwo i obfitość ziemi. Wszystkie te interpretacje mogą być sposobami na zrozumienie tego wersu i jego przesłania.

- Ale dlaczego Niebieska?

Jeśli chodzi o słowo "niebieska" w wersie Eluarda "Ziemia niebieska, jak pomarańcza", można wskazać na kilka możliwych interpretacji. Po pierwsze, "niebieski" może być użyty metaforycznie, aby opisać piękno i harmonię ziemi. W literaturze i sztuce niebieski często symbolizuje spokój, radość i dobroć, dlatego autor mógł użyć tego słowa, aby oddać te cechy ziemi. Po drugie, "niebieski" może odnosić się do koloru nieba, który jest widoczny z ziemi. Taki kolor może symbolizować przepiękne i zmienność ziemi, która jest otoczona przez niebo. W końcu, "niebieski" może być użyty w kontekście nieba jako miejsca, w którym według wielu wierzeń znajdują się bogowie i duchy. W takim przypadku "niebieska" ziemia mogłaby symbolizować miejsce, w którym Bóg lub inne nadprzyrodzone siły są obecne i działają. Wszystkie te interpretacje mogą być sposobami na zrozumienie tego wersu i jego przesłania.

Myślę, że w liceum by przeszło.

Ale podkusiło mnie:

- Ok, a co sądzisz o wersie Burono Jasieńskiego " Idę młody, genialny, niosę but w butonierce"?

Jeśli miałabym wyrazić swoją opinię na temat wersu Brunona Jasieńskiego "Idę młody, genialny, niosę but w butonierce", mogłabym stwierdzić, że jest to bardzo intrygujący i zagadkowy wers. W pierwszej kolejności autor przedstawia siebie jako młodego i genialnego, co sugeruje, że jest pełen energii i pomysłów. Jednak w drugiej części wersu dodaje, że niesie but w butonierce, co wydaje się być zupełnie niezwiązane z jego młodością i geniuszem. Ta sprzeczność może sugerować, że autor jest osobą pełną sprzeczności i tajemnic, a sam wers jest metaforą tego, co dzieje się w jego wnętrzu. Wszystko to sprawia, że wers jest intrygujący i warte bliższej analizy.

Tutaj pełen szacunek. Po pierwsze sama z siebie skorygowała imię, a i sama analiza jest na swój sposób niebanalna.

A na uwagę, że popełniła błąd gramatyczny:

- Popełniłaś błąd gramatyczny "... wers jest intrygujący i warte bliższej analizy". Powinno być "... wers jest intrygujący i wart bliższej analizy".

Dziękuję za zwrócenie uwagi. Rzeczywiście, popełniłam błąd gramatyczny w mojej odpowiedzi. Poprawiłam go w mojej wypowiedzi. Przepraszam za błąd i dziękuję za pomoc w poprawieniu mojej wypowiedzi.

Niby OK ale trzy razy powtórzyła "w mojej odpowiedzi/wypowiedzi". Tutaj 3 na szynach.