[E.T.]

Według epikurejczyków prawdziwym źródłem szczęścia jest przyjemność

Dlatego trzeba ograniczyć się do zaspokajania najbardziej naturalnych naszych potrzeb, czerpać przyjemność z tych rzeczy, które są w życiu najpewniejszym źródłem przyjemności, a nie gonić za niepewnymi, wyszukanymi przyjemnościami. Dlatego właśnie Epikur leczył lęk przed śmiercią mówiąc mniej więcej "gdy ja jestem, śmierci nie ma, gdy ta przychodzi, to nie ma mnie". Brak lęku przed śmiercią pozwala żyć spokojniej, nie gonić za przyjemnymi doznaniami, tylko cieszyć się tym, co mamy tu i teraz (świeżym powietrzem, czystą wodą, promieniami słońca...), na dodatek za darmo- lub prawie za darmo, jedynie za cenę nauczenia się temperowania swojego pożądania. A śmierć niech nadchodzi kiedy chce- mnie ona nie dotknie.

Chrześcijanie z reguły mają tendencje do dezawuowania innych sposobów życia, przedstawiania swojej recepty na szczęście jako bezkonkurencyjnej. Trochę to niestety działa, bo jeśli jest to dominująca religia, to potrafi wytworzyć tę iluzję bezalternatywności. Coraz mniej jednak religia ta może polegać na innych czynnikach działających do niedawna na jej korzyść- i coraz łatwiej ludziom dostrzec alternatywy.

Osobiście wolę stoicyzm, ale głos Epikura cenię. Zachęcam też do poznania nowocześniejszych ujęć, takich jak koncepcja elastyczności psychologicznej, wypracowanie której (elastyczności, nie jej koncepcji ) pomaga wieść sensowniejsze, wartościowsze dla nas życie.

Nawet w ramach tej ostatniej koncepcji sztywne "jedz i pij póki żyjesz" najczęściej jest przejawem braku akceptacji, braku elastycznej uwagi, unikania (np. lęku przed śmiercią) i braku zaangażowania w realizacje własnych wartości, za to podporządkowaniem się jakiemuś skryptowi we własnej głowie, który gorączkowo realizowany żadnego szczęścia nie przyniesie.