[Elbrus]

Całą naukę chrześcijańską, którą streściłem w kilku punktach pierwszego wpisu, można określić jednym słowem MIŁOŚĆ.

No właśnie nie można, bo trzeba do tego dołożyć jeszcze zastrzeżenia, komu się miłość należy, a komu nie.

Nie, nie trzeba, bo chrześcijanin ma obowiązek miłować Boga i wszystkich ludzi (obrazy Boga) - bez wyjątku.
A to, że chrześcijanin ma obowiązki obdzielać innych nieraz i wtedy, kiedy tym innym to się "nie należy", podobnie jak jemu Bóg różnych nienależnych łask udziela, to już inna kwestia.

Szanowny Pan zefciu, eks-chrześcijanin, doskonale to wie, ale obrana ideologia każe mu mącić, zatruwać studnię i przedstawiać nielubianą ideologię (a szczególnie: przedstawicieli i niektóre zastosowania praktyczne, organizacyjne) w gorszym świetle, niż w prosty sposób mogłaby być opisana, coby postronni zbyt łatwo nie rozważyli przyjęcia jej za swoją.

Gdyby dało się tak streścić, to by nie było potrzeba żadnej teologii.

Teologia potrzebna jest do wyłożenia, czym chrześcijańska miłość jest, co to znaczy 'należne' etc.

To, że coś w szczegółach można rozłożyć, scharakteryzować, dopowiedzieć, nie oznacza, że w pewnej konwencji nie można używać zwrotów-kluczy, które krócej mają dawać pewną wskazówkę.
No ale, jak wyżej - imperatyw każe dokonywać wybiórczych absolutyzacji i jak najbardziej niekorzystnych interpretacji wypowiedzi dyskutanta.