[Nonkonformista]

Jak wygląda kwestia znaków interpunkcyjnych (konkretnie kropek), gdy chcemy zakończyć zdanie emotką? Stawiamy kropkę + uśmieszek czy wystarczy sam emot?

Akurat tutaj reguł nie znam. Nie wiem nawet, czy takie reguły istnieją.
Moim zdaniem jednak emotkę należy stawiać po kropce, gdyż nie jest ona integralną częścią zdania (to takie 'didaskalia'). A po didaskaliach postawisz kropkę i przechodzisz do nowego aktu.
A z tym pytaniem i nawiasami:

Byłeś wczoraj u cioci Krysi (trochę już podstarzałej)?
Pytanie dotyczy: Byłeś u cioci Krysi?

Byłeś wczoraj u cioci Krysi (trochę już podstarzałej?).
Zdanie przed nawiasem jest zdaniem twierdzącym, natomiast pytanie dotyczy tylko części w nawiasie.

[Iselin]

Akurat tutaj reguł nie znam. Nie wiem nawet, czy takie reguły istnieją.
Moim zdaniem jednak emotkę należy stawiać po kropce, gdyż nie jest ona integralną częścią zdania (to takie 'didaskalia'). A po didaskaliach postawisz kropkę i przechodzisz do nowego aktu.

A językoznawcy sami nie wiedzą:
http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=11584
http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=12819

[Żarłak]

Z tego względu, czasem walę emoty w nowej linijce. Jednak często staram się językowo ująć wszystko tak żeby emot nie był potrzebny. To takie moje skrzywienie, które jest jakby hołdem dla erudycji mistrzów lekkiego pióra, którzy potrafili zawrzeć swoje myśli i emocje zwięźle i zrozumiale bez stawiania jakichkolwiek ozdobników.

Ciekawe jak czytałoby się poematy i książki z emotami? Zapewne byłyby strasznie ubogie.

[Keyser Söze]

Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie :*
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
Kto cię stracił

Skąd Litwini wracali? :>
Z nocnej wracali wycieczki :]

Murzynek Bambo w Afryce mieszka
Czarną ma skórę ten nasz koleżka

Ciekawe.

[Eurycercus]

rzecze na to Zagłoba - trzeba co najwięcej wina pić :wilczek:: oleum, jako lżejsze, zawsze będzie na wierzchu, wino zaś, które i bez tego idzie do głowy :mdleje:, poniesie ze sobą każdą cnotliwą substancję :lups:

Powiedziałbym, że nawet bardzo ciekawe.

[Nonkonformista]

pierdolło

Powinno być: pierdolnęło.

[Aryman]

Obie formy brzmią ładnie. W moim odczuciu pierdolło jest bardziej nacechowane emocjonalnie - skrócenie wyrazu zdradza zaangażowanie mówiącego.

Zamiast mnie, weź na celownik Sofeicza.

Gomółkowska odwilż

Ohydnego babola popełnił, przygana mu się należy.

[Nonkonformista]

Obie formy brzmią ładnie. W moim odczuciu pierdolło jest bardziej nacechowane emocjonalnie - skrócenie wyrazu zdradza zaangażowanie mówiącego.

Zamiast mnie, weź na celownik Sofeicza.



Ohydnego babola popełnił, przygana mu się należy.

A tak. Owszem, masz rację:
Powinno być gomułkowskie. Towarzysz 'Wiesław' pisał się przez 'u'.
Aczkolwiek nie da się zaprzeczyć, że był kompozytor 'Gomółka', który tak właśnie się pisał.

Oboje mają nasrane. Ten jakieś głupie terminy wyznacza, a potem drugi dostaje apopleksji...

Obaj. Oboje to mężczyzna i kobieta. Może zamiast pisać o tym, że jestem pedałem, a nie gejem, pouczysz się trochę polskiego?

Dzisiaj znalazłem, uwrażliwiony przez Forge'a:

Dokładnie

Anglicyzm. Po polsku będzie to: Tak, w rzeczy samej, oczywiście.
Strasznie ten chwast rozplewiony. Pomożecie mi go wyrwać z korzeniami, by więcej już nie kalał ogrodów naszej mowy ojczystej?

[Forge]

Ja nie o błędzie tym razem, ale z pytaniem: jak to wyszło, że mówimy "nie ma", zamiast mówić "nie jest"? Np. "A: Jest Jacek? B: Nie ma." Czy jest to poces jeszcze prasłowiański, czy może późniejszy? O ile kiedykolwiek odpowiadano na wyżej postawione pytanie "Nie jest", to co spowodowało / mogło spowodować zmianę?

Do zadania pytania popchnęło mnie natknięcie się inną, zbliżoną formę w zdaniu "lisów lub jastrzębi w lesie tym wcale nie masz" z pewnej kroniki z połowy XIX wieku.

[Nonkonformista]

Ja nie o błędzie tym razem, ale z pytaniem: jak to wyszło, że mówimy "nie ma", zamiast mówić "nie jest"? Np. "A: Jest Jacek? B: Nie ma." Czy jest to poces jeszcze prasłowiański, czy może późniejszy? O ile kiedykolwiek odpowiadano na wyżej postawione pytanie "Nie jest", to co spowodowało / mogło spowodować zmianę?

Do zadania pytania popchnęło mnie natknięcie się inną, zbliżoną formę w zdaniu "lisów lub jastrzębi w lesie tym wcale nie masz" z pewnej kroniki z połowy XIX wieku.

Bardzo ciekawe pytanie. Poszukam odpowiedzi i napiszę na ten temat. Sam jestem ciekawy, dlaczego 'dom jest' ale 'domu nie ma'. Dajesz mi ciekawe rzeczy do badania i szukania, Forge'u. Dziękuję.

[Sofeicz]

To wytłumaczcie przy okazji, dlaczego są dwa, trzy, cztery konie ale pięć koni ?
Takie pytanie zadał mi Anglik uczący się polskiego i jedyne, co mogłem mu odpowiedzieć, to bardzo inteligentne "dlatego".

[Nonkonformista]

To wytłumaczcie przy okazji, dlaczego są dwa, trzy, cztery konie ale pięć koni ?
Takie pytanie zadał mi Anglik uczący się polskiego i jedyne, co mogłem mu odpowiedzieć, to bardzo inteligentne "dlatego".

To są uroki polskiej gramatyki.
Od jednego do czterech w liczebnikach mamy składnię zgody (liczebnik zgadza się z rzeczownikiem w liczbie, rodzaju i przypadku), natomiast od pięciu mamy składnię rządu (gdzie liczebnik wymaga rzeczownika w dopełniaczu). Tylko tak to można wyjaśnić.

[Forge]

Podobnie w rosyjskim.

[Sofeicz]

To są uroki polskiej gramatyki.
Od jednego do czterech w liczebnikach mamy składnię zgody (liczebnik zgadza się z rzeczownikiem w liczbie, rodzaju i przypadku), natomiast od pięciu mamy składnię rządu (gdzie liczebnik wymaga rzeczownika w dopełniaczu). Tylko tak to można wyjaśnić.

Proste. Tak też wyjaśnię Anglikowi. Ucieszy się jak dziecko :8O:

[Iselin]

Powiedz, że to wynika z historii języka polskiego, która jest tak skomplikowana, że łatwiej jest nauczyć się tego na pamięć.

[Forge]

Zgadzam się z Iselin. Pewne rzeczy w języku po prostu są. Dopiero, jak się je zaakceptuje, to można mówić "a tutaj jest tak, bo jak wiemy, gdzieś indziej jest tak".

Niech nie narzeka, w takim francuskim też mają nieciekawe zjawiska związane z liczbami

[Sofeicz]

We francuskim są po prostu pozostałości po dwudziestkowym systemie liczenia.
80 = 4x20 quatre-vingt
90 = 4x20+10 quatre-vingt-dix
To da się wytłumaczyć logicznie.

[Nonkonformista]

Proste. Tak też wyjaśnię Anglikowi. Ucieszy się jak dziecko :8O:

Niech zapamięta:
1-4 ten sam rodzaj rzeczownika i liczebnika (oraz przypadek)
od 5 dopełniacz.
Tu może nie logika, ale wyczucie jest ważne.
Widzę pięć konie? Przecież to zgrzyta strasznie.

[Windziarz]

Podobnie w rosyjskim.

A figa z makiem. W rosyjskim, żeby utworzyć wyrażenie, które jest w mianowniku i z liczebnikiem dwa, trzy, albo cztery, bierzemy liczebnik w mianowniku, przymiotnik w dopełniaczu liczby mnogiej i rzeczownik w dopełniaczu liczby pojedynczej... w rodzaju męskim przynajmniej, pozostałe nie pamiętam już dokładnie.

Ponadto wychodzą różne inne kwiatki i wyjątki, liczebniki w rosyjskim to jeden wielki bajzel.

Przykład:

один болшой стол
odin bolszoj stoł

два больших стола
dwa bolszych stoła

пять больших столов
piat' bolszych stołow

a liczba mnoga bez liczebnika:
большие столы
bolszyje stoły

[Nonkonformista]

póki co

Rusycyzm. Lepiej: "na razie".
Swoją drogą, to pokazuje, jak bardzo zruszczyliśmy swój ojczysty język.
Wystarczyło 40 lat komunizmu.
Chyba przy pożegnaniu nie mówisz: "To ja spadam! Póki co! Tylko chyba: To ja spadam! Na razie!"